2022, Jules Hameleers
Tradities bekijken door een hedendaagse bril, grenzen verleggen en lyrische vormen ontdekken: duo Triana y Luca is veel meer dan een muzikaal project. Het is een zoektocht naar hun eigen wortels én veel andere, oude culturen. Niet gek ook, met hun diverse achtergrond: Triana Segovia is Spaans en Mexicaans en groeide op in Canada. Ook Luca Vaillancourt komt uit Spanje, maar werd grootgebracht in Luxemburg. Nu wonen de muzikanten in Maastricht, van waaruit ze hun onderzoek verder uitvoeren: “Via onze muziek kijken we naar alles wat onze achtergrond typeert: migratie, eten, kruiden, muzikale stijl, natuur en culturele erfenis. Zo motiveren we iedereen die naar ons luistert datzelfde te doen.”
Wie Triana y Luca opzet, hoort moderne, lyrische en intieme gitaarmuziek met Spaanse teksten en veel traditionele elementen. Wat het dan zo nieuw maakt? Vaillancourts virtuoze gitaarspel en Segovia’s meeslepende stemgeluid nemen hun publiek mee naar een wereld waar alles naast elkaar mag bestaan. Hip en traditioneel; jazzy en klassiek; diep en licht. “Onze muziek is eigenlijk gewoon een onderzoek naar onze culturele erfenis”, legt Segovia uit. “We vertellen de verhalen van de culturen waar onze wortels liggen door onze eigen, moderne lens. En daarin is alles mogelijk.”
Zowel Vaillancourt en Segovia zijn kinderen van eerste en tweede generatie migranten. Hun diverse achtergronden en invloeden tijdens hun opvoeding, maar ook tijdens hun volwassen leven, zijn de voedingsbodem voor de muziek die ze maken. Voor sommigen zou deze diversiteit misschien verdwaald raken in een verwarrend samenraapsel; bij Triana y Luca, is het eerder een eclectische en emotionele muzikale ontdekkingsreis. Segovia: “Wanneer je naar onze muziek luistert, hoor je uiteenlopende invloeden. We zingen in het Spaans met flamenco-invloeden, maar ook traditionele Mexicaanse muziek is terug te horen. En dat allemaal in een modern jasje. Zo gebruiken we bijvoorbeeld oude instrumenten uit Venezuela, maar die zullen niet klinken als in inheemse Zuid-Amerikaanse liederen. We geven er onze eigen draai aan: niet iedereen is geïnteresseerd in een honderd jaar oud Mexicaans liedje”, gniffelt de zangers. “Maar we zijn allemaal wereldburgers, het slaat eigenlijk nergens op om maar één ding te doen.”
SAMEN LEREN
De diverse achtergrond van Triana y Luca is niet alleen terug te vinden in de verschillende continenten waar hun wortels liggen, maar wordt ook weerspiegeld in de muzikale reis die ze hebben afgelegd voor het duo gevormd werd. Zo komt Segovia uit een familie van visueel kunstenaars, en is zij opgevoed zonder muzikale achtergrond of training. Toen ze naar Nederland kwam, is ze terecht gekomen in de rap- en trapwereld. Ze maakte onderdeel uit van verschillende crews, maar was uiteindelijk klaar om haar muzikale horizon te verbreden. Op het moment dat ze Vaillancourt ontmoette, begon ze zich professioneler te ontwikkelen als zangeres. De gitarist was namelijk al vanaf jonge leeftijd op hoog niveau met muziek bezig, in uiteenlopende genres: van blues tot hardcore en metal, tot rap aan toe. Na een start op het conservatorium van Barcelona, kwam hij naar Maastricht om daar te studeren als jazzgitarist.
Die diverse achtergronden, is de kracht van het duo én het vlak waarop ze elkaar het meest kunnen leren. “We zijn allebei erg koppig. Dat is fantastisch wanneer je samen muziek maakt, want je krijgt invloeden van twee totaal verschillende kanten. Maar het zorgt voor grappige situaties, zoals meningsverschillen wanneer we samen componeren”, legt Segovia uit. Vaillancourt: “We spreken eigenlijk twee verschillende talen als we het over muziek hebben en op deze manier kunnen we constant van elkaar leren. Muziek is geen wiskunde, zoals ik soms ga denken door het conservatorium. Het is niet zo dat er goede of foute noten zijn. Muziek is abstract, en heeft veel meer te maken met beleving en gevoel dan theorie. Dat leer ik telkens weer van Triana.”
GRENZENONDERZOEK
Die uiteenlopende stijlen, karaktertrekken en opleidingen, lijken samengevat in de EP die het duo net heeft opgenomen met financiële steun via de makersregeling van Pop in Limburg. De eerste single hiervan wordt deze winter uitgebracht; de rest van de plaat komt volgend jaar naar buiten. Wanneer Segovia en Vaillancourt erover praten, noemen ze hun muziek vaak een ‘onderzoek’. En dat is terug te horen. Nummers nemen onverwachte wendingen wat betreft toon- en maatsoort, de vijf liedjes hebben geen traditionele popstructuur, maar klinken toch modern én er zijn ongewone instrumenten te horen op de plaat. Op de EP van Triana y Luca, onderzoekt het duo waar de grenzen liggen; van muziek, van landen, van traditie, van moderniteit en van hun eigen creativiteit.
In de promotekst op de website van Triana y Luca, is te lezen dat het duo altijd speelt om een verhaal te vertellen. Dat komt ook terug wanneer de twee muzikanten het podium betreden: vaak als duo, ook regelmatig met de ondersteuning van contrabassist Manuel Luque en trompetist en percussionist Gustavo Jaramillo Pimentel. “We improviseren ook vaker en spelen niet alleen dingen die we al zestien miljard jaar repeteren. Het werkt ook niet altijd, soms is het een complete ramp. Maar dat is dan maar zo: het is onze manier van oprecht zijn”, gniffelt Segovia. Ook hun kleding en stageperformance is een weerspiegeling van deze visie: het is kleurrijk, divers en eclectisch. “We mixen gewoon van alles door elkaar”, aldus Segovia.
Oprecht, eerlijk en helder zijn is belangrijk voor het duo. “Ik denk dat we meer praten dan de gemiddelde muzikanten tijdens onze optredens”, zegt Vaillancourt. “Eerst dachten dat we al onze nummers moesten voorzien van een vertaling op handouts of een scherm, maar daar zijn we wel vanaf gestapt.” Dat betekent niet dat teksten niet belangrijk zijn: voor Segovia – met haar achtergrond als dichter – zijn de woorden van groot belang. “Het is het eerste wat me opvalt wanneer ik nieuwe muziek hoor. Mijn teksten zijn ook heel poëtisch, dus ik hoop dat mensen naar de woorden luisteren.” Vaillancourt: “Maar ook als we de muziek niet vertalen, denk ik dat mensen wel de boodschap meekrijgen. Dat is ook het mooie aan kunst: het maakt niet uit wat wij erin stoppen, want iedereen kan het op een andere manier interpreteren.”