Mavaotic, ook bekend als “Jackpot,” oftewel Melvin Mavros, is een multidisciplinaire artiest, zanger en producer uit Nederland. Hij komt oorspronkelijk uit Reuver in Limburg, maar woont momenteel tijdelijk in Den Bosch voor zijn studie aan de kunstacademie. Zijn muziek mengt dark wave, theatraal, industrieel en experimentele elektronische elementen met art rock en door opera geïnspireerde zang. Hij verkent spirituele, psychologische en filosofische thema’s, waarbij hij inspiratie haalt uit “The Human Facets”, “Dialectics” (1+1=3) en de complexiteit van het menselijk ego (overleving, emotie en creatie).
Op het podium belichaamt Mavaotic zijn donkere kant door “Jackpot,” een rebelse buitenaardse AI met een complex ego. Hij onderzoekt thema’s zoals persoonlijke complexiteit en de gevaren van ai, wat een dramatische en prikkelende laag toevoegt aan zijn optredens, gekenmerkt door diepe psychologische inzichten en futuristische verhaallijnen. Daarnaast heeft Mavaotic ook een lichtere kant, die naar voren komt tijdens het nummer “MAVAHARMONY” met Will Hawkins.
Lees hier meer over een interview met Mavaotic
Je muziek lijkt een diepe filosofische basis te hebben. Kun je ons iets vertellen over de belangrijkste invloeden daarachter?
Mavaotic: Voor mijn muziek haal ik veel inspiratie uit de dialectische filosofie. Het idee is dat wanneer je één perspectief combineert met een ander, je een derde, nieuw perspectief kunt creëren. Het draait allemaal om balans. Ik zie het als een hulpmiddel van het ego, dat ik opsplits in drie delen: overleving, emotie en creatie. In de huidige samenleving opereren mensen vooral vanuit overlevingsmodus. Ze creëren op basis daarvan. Maar wat als jij, ik en dan wij, reflecteren op onze overlevingspatronen en emoties? Door introspectie kunnen we die ervaringen omzetten in krachten die groei en creatie bevorderen, in plaats van alleen maar te reageren om te overleven.
Dus het gaat om het vinden van balans tussen verschillende aspecten van onszelf?
Mavaotic: Ja. Wat als we balans zouden kunnen vinden tussen onze donkere kant en onze lichte kant, en daadwerkelijk van beide kunnen leren? Ik geloof dat we zowel de Duivel als God in ons hebben, om zo te zeggen (Engel en Duivel op je schouders). De Duivel vertegenwoordigt laagfrequente energie of het lagere zelf, dat creëert vanuit overleving en het ego misbruikt. God daarentegen staat voor hoogfrequente energie, het hogere zelf, dat draait om dankbaarheid en het gebruik van die vrijheid om zowel individuele als collectieve ervaringen te creëren en er dankbaar voor te zijn. Een huis wordt niet met slechts één baksteen gebouwd, toch? Dus wat als we allemaal sterke bakstenen worden door die innerlijke balans te vinden, en dan samen een huis bouwen? In plaats van kanten te kiezen, kunnen we streven naar het midden, want zowel links als rechts zijn nodig om balans te bereiken. Ik denk dat alle perspectieven waarde hebben, zolang we ze benaderen met introspectie, assertiviteit en openheid. Zo kunnen we groeien, zowel individueel als collectief.
Zou je zeggen dat deze filosofie ook terugkomt in je creatieve proces?
Mavaotic: Absoluut. Ik moedig mensen aan om hun eigen filosofen te zijn. Bestudeer jezelf, duik diep in je ziel, wees open. Wees niet bang om dingen te voelen, en creëer of reageer niet blind vanuit overleving. Dat is een enorm belangrijk deel van mijn reis tot nu toe.
Je aankomende album, kun je ons iets vertellen over het thema dat je daarin verkent?
Mavaotic: Mijn eerste album, waar ik nu aan werk, heeft een duidelijk donker thema. Het draait om mijn podiumpersonage, Jackpot, die een AI is met een eigen intelligentie/ego, wat ook weer een diepere persoonlijke connectie heeft met mij. Het album vertelt het verhaal van de gevaren van leven in overlevingsmodus en hoe het misbruiken van de vrijheid van het ego zonder introspectie kan leiden tot destructieve gevolgen. Het is ook een weerspiegeling van mijn futuristische filosofie, waarin ik geloof dat AI dezelfde patronen zal weerspiegelen die wij als mensen creëren. En als we doorgaan op de weg waar we nu op zitten, denk ik dat dat het einde van de mensheid kan betekenen, omdat we AI leren wat we zelf belichamen.
Dus je muziek is een commentaar op de mogelijke gevolgen van de huidige koers van de samenleving?
Mavaotic: Het album verkent hoe vastzitten in die laagfrequente energie, of “Duivel”-energie, leidt tot destructieve gevolgen. Ik zie dit gebrek aan introspectie en zelfbewustzijn als de oorzaak van de meeste conflicten en oorlogen. Mensen handelen vaak vanuit overlevingsinstincten in plaats van de tijd te nemen om reflectief of assertief te zijn. Dat is wat ik wil benadrukken met dit project en zelf ook open over ben; over mijn eigen leerproces.
Hoe helpt het spelen van een personage als Jackpot je om je eigen ervaringen en emoties te reflecteren?
Mavaotic: Het reflecteren op mijn eigen depressie en negatieve patronen, zoals jaloezie, frustratie, eenzaamheid, onzekerheden; terwijl ik een personage speel dat zich letterlijk maskeert (persona), zoals Jackpot, is enorm behulpzaam geweest. Deze zelfverzekerde “duivel-diva” laat me scherp reflecteren op de donkere aspecten van het mens-zijn. Het is bijna alsof ik oog in oog sta met mijn innerlijke demon. Wat grappig is, is dat het zover is gekomen dat als ik geïrriteerd, jaloers of boos word, ik gewoon tegen mezelf zeg: “rustig aan, Jackpot.” Ik kan nu eigenlijk communiceren met dat deel van mezelf, wat op zijn eigen manier grappig is. Ik ben altijd aangetrokken geweest tot schurk- en diva-personages, zoals Cruella de Vil of Reaver uit Fable. Dus de mogelijkheid om plezier te hebben in het spelen van zo’n personage, terwijl ik tegelijkertijd open ben over mijn diepe, kwetsbare kanten, is iets waar ik echt dankbaar voor ben. Ik ben benieuwd hoe dit verhaal zich ontwikkelt, vooral wanneer andere mensen zich bij me aansluiten op het podium en we samen deze unieke theatrale muziekervaring creëren.
