
2022, Jules Hameleers
Shock, ongeloof en héél véél blijdschap: die emoties wervelden door elkaar in Lotte Slangen toen haar act MADOUX de Limburgse Popprijs won. Haar sferische, onverwachte dreampop met verrassende instrumentatie en overgangen gooide de hoogste ogen bij de jury. Met festival Pinkpop 2023 in het vooruitzicht, en haar tweede EP in de maak lijkt MADOUX’ ster klaar om te gaan rijzen. “Als ik met mijn muziek mensen iets kan laten voelen, dat zou toch wel heel mooi zijn.”
Fotograaf: Sascha Teschner
Dit kan niet, dit kan niet, dit kan niet. Dat waren de enige gedachten die door Slangens hoofd gingen toen de aankondiging van haar winst van de Limburgse Popprijs eraan zat te komen. En toch was het zo. Deze nuchtere, misschien zelfs ietwat verlegen en bescheiden reactie lijkt bij Slangens karakter te passen. Ze praat rustig en ‘gewoon’ over de muziek die ze maakt. Voor MADOUX gaat die vlieger niet op. De sferische, verrassende dreampop met onverwachte instrumentatie en wendingen die Slangen ten tonele brengt, zijn verre van verlegen. Of bescheiden. Die zijn out there, spannend en nieuw.
Bescheiden en verlegen: het zijn waarschijnlijk niet de goede woorden. Wanneer je goed naar MADOUX luistert, en Slangen over haar schrijfproces vertelt, is het vooral dromerig en mystiek. De elektronische dreampop die ze maakt, kent zijn basis bij de jonge vrouw en alleen bij haar. Zij, achter een piano en met pen en papier met flarden van tonen, melodieën en tekst. “Ik schrijf heel intuïtief: mijn liedjes beginnen met een brabbel van woorden. Ik moet die puzzel later zelf nog leggen.” Dat intuïtieve, dat verklaart een hele hoop van de dromerige vibe die in MADOUX terug te horen is. Het is een creatieve vertaling van Slangens binnenwereld; haar wensen, verlangens, angsten en visies op papier en in tonen.
Fotograaf: Jerome Lenders /Artwork: Floor Fay
HEEL PERSOONLIJK
Slangen: “In maart 2020 heb ik mijn eerste single uitgebracht. Dat vond ik super spannend: het voelde alsof ik iets heel persoonlijks met de wereld deelde.” Begrijpelijk ook: de klanken die de muzikante sinds haar vijftiende levensjaar is gaan samenbrengen en die sindsdien zelden haar slaapkamer verlieten, zagen ineens daglicht. En toen is het balletje gaan rollen. MADOUX ging op tour, ze organiseerde een EP-release en was te gast op de radio bij 3voor12 en in het programma van Giel Beelen.
Nu, na alle lockdowns en beperkingen, is het tijd voor MADOUX om haar hersenspinsels weer op plaat te zetten. Er is op dit moment een tweede EP in de maak, die financieel ondersteund wordt door de makersregeling van Pop in Limburg. De vorm die de nieuwe muziek gaat krijgen, is nog ongrijpbaar voor Slangen. “Ik kruip binnenkort weer in mijn bubbel om te schrijven. Ik heb daar rust, ruimte en stilte voor nodig. Omdat ik zo intuïtief schrijf, weet ik van te voren eigenlijk zelden waar ik uit ga komen.”
Fotograaf: Jerome Lenders
NIET MAINSTREAM
Maar dat het dezelfde Alice in Wonderland-achtige vibe wordt, dat is wel zeker. “Ik ben erg beïnvloed door de muziek die mijn ouders luisterden, zoals Placebo, Fleetwood Mac en Saybia. En nu geef ik daar mijn eigen draai aan. Artiesten die ik zelf graag luister, zijn bijvoorbeeld London Grammar en Lykke Li.” En als je die twee uiteenlopende tijden en stijlen combineert, krijg je dus MADOUX.
En die uitkomst, is verrijkend voor het gehoor en ongewoon. “Het is niet mainstream, nee, je moet er wel van houden”, gniffelt Slangen. Dat vernieuwende geluid, zet de muzikante op allerlei manieren neer. Zo heeft ze naast wat klassieke bandelementen, zoals drums, een synthesizer en gitaar, ook een celliste als onderdeel van haar vaste opstelling. “De cello is wel echt anders, het heeft een hele aparte klank. Het instrument kan veel lage tonen voortbrengen en heeft een brede range. Het geeft zo’n meeslepende sfeer. En het is sowieso heerlijk en fijn om steeds met dezelfde mensen te spelen.”
De teksten van MADOUX nemen de luisteraar net zo mee als de klanken van de cello dat doen. “Aan de ene kant deel ik mijn eigen gevoelens en gedachtes in mijn teksten, maar ik probeer ze niet te dicht te timmeren zodat het open blijft voor andermans gevoel en interpretatie. En ik kijk ook naar de donkere kanten van het leven, die neem ik mee in de muziek omdat ik die in het dagelijks leven minder makkelijk kwijt kan. Zo heb ik het gevoel dat we in een wereld leven met steeds meer polariteiten: het is zwart of wit, goed of slecht, arm of rijk. Er zit niks meer tussenin. We zijn het midden kwijt. Dat geld voor de wereld om ons heen, maar ook voor individuen. Op dat soort fenomenen reflecteer ik dan in mijn teksten. En soms is het ook gewoon een bepaalde emotie die er ineens uitfloept en die ik dan versterk en context geef in een liedje.”
Fotograaf: Marc Haers / Artwork: Tom de Meer
EENHEID
Het volgende grote ding, naast haar schrijfbubbel, is Pinkpop 2023. “Echt niet normaal dat ik daar met mijn band ga staan. Ik heb daar zo veel meer opties qua performance en liveshow, vanwege het grote podium.” Maar wanneer Slangen het over live spelen heeft, is de grootte van het podium of het festival niet eens het belangrijkste. “De verbinding met het publiek vind ik fantastisch. Het voelt alsof je met een groep, met allemaal mensen die je niet kent, een eenheid bent. Ik hoop dat ik mensen dan kan raken met mijn muziek en teksten, dat ze herkenning voelen en dat het ze troost; dat ze voor even weten dat ze niet de enige op de wereld zijn. Het zou heel mooi zijn als ik dat zou kunnen doen voor anderen.”
Met Pinkpop in het verschiet, ligt MADOUX’ wereld aan haar voeten. What’s next? “Het lijkt me fantastisch om nog meer festivals te spelen, naast Pinkpop. Down The Rabbit Hole, Lowlands en Into The Great Wide Open staan wel bovenaan mijn lijstje. En als ik dan ook nog als headliner in grote Nederlandse poppodia mag staan, dan is mijn droom compleet.”