Woensdag 22 t/m zondag 26 september 2021
MAASTRICHT, 8 juni 2021 – Met het oog op een bredere verspreiding en beleving van het
festival hebben Schouwburg De Domijnen en Musica Sacra de handen in elkaar geslagen.
Het prachtige resultaat is een uitbreiding van het kunstenfestival naar Sittard- Geleen,
met een prelude. De 39ste editie van Musica Sacra vindt plaats van woensdag 22 tot en
met zondag 26 september 2021. Het thema van dit jaar, Moeder Aarde, keert terug in de
vele programma’s van het festival, bestaande uit muziek, dans, theater, film,
spoken word en exposities.
Musica Sacra is een festival met een lange en rijke historie. Vanaf de eerste editie in 1983 heeft
Musica Sacra zich ontwikkeld tot een sprankelend kunstenfestival dat het sacrale en spirituele in de
kunsten thematisch presenteert. Daarbij kijkt het festival veel verder dan muziek alleen, want ook
theater, performance, dans, film en beeldende kunst zijn stevig in de programmering verankerd.
Het festival verkent de grenzen van de westerse cultuur en zoekt verbinding met uiteenlopende
organisaties. Grensoverschrijdend denken en samenwerken is als een levenselixer voor het festival.
Op enkele uitstapjes na vond Musica Sacra tot nu toe altijd plaats in Maastricht. Die stadsgrens wordt
nu definitief doorbroken en Musica Sacra verheugt zich op een uitbreiding van het festival naar
Sittard-Geleen!
Prelude
Met het oog op een bredere verspreiding en beleving van het festival in Limburg hebben Schouwburg
De Domijnen en Kunstenfestival Musica Sacra de handen ineengeslagen. De vrucht van deze
culturele samenwerking in Zuid-Limburg mag er zijn! Met gepaste trots presenteert Sittard-Geleen
een prelude op het festival in Maastricht. Overigens gaven gezelschappen uit Sittard-Geleen
al eerder acte de présence tijdens Musica Sacra: zo is het befaamde Ad Mosam Barock
uit Sittard-Geleen al jaren een graag geziene gast op het kunstenfestival.
Ook Het Laagland, het huisgezelschap van Schouwburg De Domijnen, confronteert met regelmaat
een jeugdig publiek met het thema van Musica Sacra, zoals vorig jaar met de hoopgevende
theaterproductie (Bijna) Alles komt goed. Het programma start op woensdag 22 september in
Sittard met onder andere muziek, dans en film. Een eerste stap die hopelijk als een amuse doet
verlangen naar meer.
Festivalthema Musica Sacra 2021: Moeder Aarde
Is het niet aanmatigend om te beweren dat wij mensen de oorzaak zijn van veranderingen in milieu
en klimaat? En is het niet ook te arrogant om ervan uit te gaan dat wij de dramatische gevolgen
daarvan wel even ongedaan zullen maken? Denk aan de vermanende vraag van God aan Job:
‘Heb jij ooit de morgen ontboden, de dageraad zijn plaats gewezen?’ En besef wel: Moeder Aarde
kan ons heel goed missen en zal in superieure onverschilligheid haar rondjes heus wel blijven draaien.
En het heeft er alle schijn van dat zij even onverschillig haar bewoners kan treffen met droogte,
water, vuur, of een pandemie, als antwoord op wat haar wordt aangedaan. Wij lijken onze hand
te overspelen door als haar vermeende eigenaren bodem en lucht, flora en fauna naar believen te
belasten, te benutten en uit te putten. Het besef groeit dat dit wel eens een dure vergissing zou
kunnen zijn en dat we onze relatie met de aarde grondig moeten herzien.
Dit inzicht is niet nieuw. Kerkvader Augustinus vroeg eeuwen geleden al: ‘Waarheen zult gij gaan
buiten de wereld?’ In zijn Zonnelied pleitte de heilige Franciscus voor een zorgvuldige omgang met
de aarde. De paus – die niet toevallig zijn naam draagt – kwam zes jaar geleden met een
doorwrochte encycliek, daarmee volledig in lijn. De Club van Rome trok met het rapport over
Grenzen aan de groei bijna vijftig jaar geleden al geruchtmakend aan de bel. Er is vrijwel geen
weldenkend mens meer die zich niet met dit thema bezighoudt.
Een ecologie van natuur en rechtvaardige menselijke verhoudingen is ook vervat in het Afrikaanse
begrip Ubuntu, waarin zorg voor de natuur samenvalt met zorg voor de medemens. De Amerikanen
met precolumbiaanse wortels spreken liefkozend over Moeder Aarde als La Pachamama, vergezeld
van de oproep: ‘zorg goed voor haar, want ze zorgt voor ons.’
Wij zullen iets van onze gekoesterde vrijheid moeten inleveren om de toekomst van de even sterke
als broze, krachtige en breekbare Moeder Aarde en die van haar huidige en toekomstige bewoners
niet verder te beschadigen. Zij kan zonder ons; zonder haar zijn we nergens.
Op de ontelbare vragen die de ingewikkelde verhouding met Moeder Aarde oproept, heeft Musica
Sacra geen pasklare antwoorden. Maar het veelzijdig aanbod kan wel een handje helpen.
Omdat het verrassende vragen stelt die te denken geven, omdat het schoonheid aanreikt die niets
vraagt en alles belooft, omdat het vermanend of niet, bespiegelend, verhelderend inspireert,
en waar mogelijk een glimp toont van licht en glans van over de schutting van alledag.