Nieuws

De onderwaterwereld van ORKESTR

Het is een raadsel an sich dat de regio Horst steeds maar interessante nieuwe bands blijft uitspuwen. Wordt er in Noord-Limburg soms een speciale vloeistof in de Maas gedumpt? Een soort toverdrank? Een nieuwe vis in het water is de band ORKESTR, een samenvoeging van muzikanten uit verschillende lokale bands met een eigenzinnig toekomstplan. Pop in Limburg viste naar het verhaal achter het mysterie.

14 september 2021, Wouter Greven

In het geval van een interview zoek je normaliter ter voorbereiding de band of artiest in kwestie vooraf op. Even door de socials spitten, het introducerende bandtekstje doornemen, of je pakt wat persfoto’s erbij om het visuele karakter van de groep in te kunnen schatten. In het geval van ORKESTR, een vierkoppige band uit Horst aan de Maas, is dit allemaal niet mogelijk. Op één mysterieuze bandfoto na zijn er geen digitale voetafdrukken van het gezelschap te bespeuren. Een bewuste keuze, zo stelt drummer Peter, want die anonimiteit houdt een bepaalde mystiek – die hoort bij de muziek, en het concept achter de band – mooi in stand. Bovendien, zo stellen de Horstenaars, heeft het weinig zin om ruchtbaarheid te geven aan muziek die nog niet eens klaar is.

De band startte zo’n anderhalf jaar geleden met spelen bij wijze van bezigheidstherapie. (Over een decennium of twee kan er waarschijnlijk een alternatieve muziekhistorie opgetekend worden van bandjes die begonnen uit coronaverveling.) Inmiddels is ORKESTR, na vele avonden jammen en bedenken, druk bezig met het finaliseren van een album. Hoewel de formatie nieuw is, is het gevoel vertrouwd: toetsenist Erik en drummer Peter zijn broers en speelden eerder al in The Mothmen, toetsenist Ruud en bassist Christian spelen al jaren samen in de succesvolle stonerrockformatie No Man’s Valley. In deze nieuwe samenstelling gooien ze het bekende bandjesconcept – tien nummers oefenen en die vervolgens tot in den treure op de bühnes van regionale kroegen en jeugdhonken slijten – compleet om. Na jaren op podia te hebben gestaan (“er zit wel aan 80 jaar ervaring in deze band”) trekt de band zich voorlopig terug in de studio. En die nieuwe opzet bevalt heel goed.

Spelen met beperkingen

Toen de band begon was één ding duidelijk: de nieuwe muziek mocht niet vanuit de gitaar geschreven worden. Na jaren van gitaarrock was het simpelweg tijd voor andere instrumenten, en dan met name de synthesizer. De band bevat dan ook maar liefst twee toetsenisten, Ruud en Erik. Het is niet lastig om een parallel te trekken met Kevin Parker van Tame Impala, die ten tijde van Currents (2015) niet per se zijn gitaar aan de wilgen hing, maar wel naar buiten trad met een geluid dat in toenemende mate steunde op de synthesizer. De mannen onderschrijven de connectie. Verdere ‘synthvloeden’ – naast vanzelfsprekend sixties-bands als The Doors, Pink Floyd en Beatles, bands die nooit niet cool zijn geweest – zijn de soundtracks van John Carpenter, de new wave-stroming van de jaren ’80 en Air, de Franse electropopformatie die met name met ‘Moon Safari’ (1998) een soort bubbly, bas en synth-gedreven totempaal maakte voor een verveelde generatie. Terwijl de klok aftikte naar een nieuw millenium maakte Air spannende wachtkamermuziek. Al dan niet toevalligerwijs maakte het Franse gezelschap ook af en toe soundtracks (het vroege werk van Sofia Coppola, bijvoorbeeld, ook stuk voor stuk in essentie werken over verveling), wat een tweede parallel vormt met ORKESTR, maar daarover zo direct meer.

Verdere richtingen voor het album volgden vanzelf door middel van een bucketlist. Zo was er bijvoorbeeld het idee van toetsenist Ruud om zijn zus op een nummer mee te laten zingen, iemand anders stelde voor om een saxofoon op het album te verwerken, en nóg een idee was om er een conceptalbum van te maken. De vraag of dat niet heel ambitieus is wordt door de bandleden in de wind geslagen. Sterker nog, het is een “beperking” die het geheel juist vergemakkelijkt: het overkoepelende concept houdt de liedjes namelijk bij elkaar. Dit biedt ook ruimte voor meer langgerekte en minder traditionele stukken (“geen soundscapes, wel liedjes”) want een verhaal kun je met zang en tekst, maar zeker ook met een breed uitgewerkte muzikale sfeer vertellen. Vraag het de in de vorige alinea genoemde bands maar.

De hamvraag is dan natuurlijk: waar gaat het album dan over? De bandleden trekken zich gelijk terug in een wolk van mystiek. Drummer Peter: “In feite is het vergelijkbaar met verhalen in zo’n pulpboekjes die je vroeger op het station kon kopen. Weet je wel, zo’n science fiction- of spookverhalen. Ik kan het nu interessant maken door te zeggen dat het gaat over eenzaamheid, of wat dan ook, maar thema’s als dat zijn slechts kapstokken voor een groter verhaal..” Een verhaal, bovendien, dat ze willen laten uitbeelden door professionele animatoren – in een animatiefilm dus – en een mooie hoes. Om terug te komen op het gebrek aan sociale media-activiteit uit het begin: het project ORKESTR gaat om het verhaal, en hoe visueel ingestelde talenten dat verhaal voor zich zien, en zeker niet om hen.

Futuristische visies

Gevraagd naar hun plannen op het moment dat de (livemuziek)wereld weer enigszins van slot wordt gehaald, komt de band met een coherente visie. ORKESTR zal tegen die tijd aangevuld worden met talloze bevriende muzikanten voor het inspelen van de film die live vertoond gaat worden. Het idee is enigszins vergelijkbaar met de gestileerde opname van een Eefje de Visser-optreden dat vorig jaar door de Nederlandse bioscopen trok. Live-optredens, ouderwets met de band op de bühne, komen daar niet bij aan te pas. Logisch, want er is hier sprake van een echte studio-plaat, en dat specifieke, gedetailleerde geluid is, zeker ook in logistieke zin, bijzonder lastig te reproduceren op het podium.

Goed, dat is het begin. Ook voor de vervolgstappen heeft ORKESTR een alternatieve route bedacht. Ze willen het album releasen op vinyl. Qua afzetmarkt denken ze groter dan enkel Nederland. Met hun vorige bands hebben ze een groot internationaal netwerk opgebouwd en daarvan gaan ze ook voor deze plaat gebruik maken. “Internet heeft de wereld klein gemaakt, in die zin”, zo contempleren de bandleden. “Uiteindelijk werken wij toch in een niche met een project als dit. Het is een soort verzamelding. Het is een kwestie van de juiste platforms aanboren.”

Met andere woorden: als je in de juiste vijvers vist, heb je op bepaald moment altijd beet.

Gerelateerde artikelen met De onderwaterwereld van ORKESTR

Terug naar het overzicht

Heb jij ook iets nieuws te melden?

Plaats je nieuwsbericht